Προσπαθώ να βρω λέξεις να περιγράψουν την αίσθηση που μου άφησε το ΤhetaHealing και συνειδητοποιώ πως δυσκολεύομαι. Επαναφέρω στη μνήμη εκείνη την περίοδο και συγκινούμαι. Ήταν η στιγμή της ζωής μου που έπρεπε να ήταν η πιο χαρούμενη και όμως ήταν η πιο μαύρη και δύσκολη. Μόλις είχα γεννήσει πρόωρα τον Αλέξανδρο και αυτό ήταν τραυματικό για μένα. Δεν τον κράτησα αγκαλιά, δεν με μύρισε, δεν με είδε να κλαίω… Το τραύμα αυτό ανέσυρε ένα παλιότερο τραύμα που κακοφόρμιζε, τον θάνατο του πατέρα μου όταν ήμουν μόλις 12 χρονών. Το κατάλαβα με το ΤhetaΗealing. Το τραύμα αυτό με όριζε μέχρι τότε χωρίς να το ξέρω. Ήμουν ισοπεδωμένη, ανήμπορη, ανίκανη να χαρώ.
Δεν πίστευα ότι μπορώ να θηλάσω και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεκίνησε την συναισθηματική και ψυχολογική μου τρικυμία. Το ΤhetaΗealing ήταν ένας φάρος. Ήταν ένα βάλσαμο που επούλωσε τα τραύματά μου εκ βαθέων και έκανε σχεδόν αόρατες τις ουλές. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας ένιωθα μια ζεστή ενέργεια να βγαίνει από τον θώρακα μου και να εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα. Από συνεδρία σε συνεδρία ένιωθα όλο και πιο γαλήνια όλο και πιο δυνατή και συνέχιζα την προσπάθεια του Θηλασμού. Δεν ήταν εύκολο όμως τα καταφέραμε σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η θεραπευτική, καθαρτική, ζεστή γαλήνη μετά από κάθε συνεδρία, σαν την αγκαλιά του μπαμπά μου που ακόμα μου λείπει, αλλά και η ουσιαστική ωρίμανση της ψυχής μου είναι τα δύο σπουδαιότερα δώρα του ΤhetaΗealing σε μένα!
